Aanmoediging! Wees gelijkwaardig en zorgzaam – voor jezelf
Ik ben geboren in 1983.
De wet voor gelijke behandeling van vrouwen werd aangenomen in 1992.
Tot mijn negende jaar was ik volgens de wet feitelijk ondergeschikt aan de jongens en mannen in mijn leven!
Mijn vader zei “Zelfs de Koningin moet poepen”. Ik groeide op met het idee dat iedereen gelijk is. Dat regels er zijn om doorbroken te worden als het beter kan. En dat je alles kunt worden wat je zelf graag wil.
Maar de praktijk blijkt weerbarstiger dan dat. Veel meisjes hebben geleerd om in te schikken, zorgzaam te zijn voor een ander en zich keurig netjes te gedragen naar onuitgesproken regels en normen.
Dit zijn de vrouwen van nu die met alle liefde zoveel geven maar compleet zijn vergeten wat ze zelf graag willen.
Die ergens midden op een gewone dag overvallen worden door het idee “Ja maar hé, en ik dan?”
Die ergens midden op een gewone dag overvallen worden door het idee “Ja maar hé, en ik dan?”
Vrouwen die het nodige hebben bereikt; een prima diploma, een gezin, een goede baan, maar ervaren dat ze zichzelf ergens hierin zijn kwijt geraakt.
Vrouwen die vanbuiten alles op orde hebben maar vanbinnen een innerlijke strijd voeren omdat wat ze echt graag willen, misschien wel ten koste gaat van hoe het hoort.
Ik ben me nooit bewust geweest hoe groot de invloed is van de maatschappelijke verwachtingen die er zijn van De Vrouw. Maar naar mijn burn-out realiseerde ik me opeens pijnlijk helder dat ook ik heb geprobeerd ‘het allemaal goed te doen’. Werk, kind, huishouden, vrouw, moeder en dochter zijn. En dat ik ondanks de steeds concretere signalen van mijn lijf en ziel, stug bleef vasthouden aan het idee van hoe het hoort.
In de introductie van mijn boek Jouw Leefstijl Formule schrijf ik uitgebreid over de paradox in het verminderen van het geluk onder vrouwen. De situatie is op alle vlakken in ons leven enorm verbeterd. De verschillen tussen man en vrouw zijn verkleind en we hebben meer keuze vrijheid dan ooit bij het invullen van ons leven.
Je zou verwachten dat met de toename van mogelijkheden, onze beleving van geluk ook zou toenemen. Maar uit onderzoek¹ blijkt juist dat ons geluk duidelijk is afgenomen, in veel gevallen zelfs tot onder het niveau van mannen.
De onderzoekers noemen daarvoor verschillende redenen. De grote gemeenschappelijke deler is dat vrouwen op veel meer vlakken actief zijn geworden. Het is niet dat we feitelijk meer zijn gaan werken. We willen alleen wel meerdere mogelijkheden benutten, verschillende rollen vervullen en meer gedaan krijgen binnen eenzelfde tijd.
Het kan allemaal, we willen het allemaal en omdat het kan willen we dat het goed is, of liever nog, perfect.
Precies zoals we van meisjes verwachten. En het liefst ook nog zonder dat er ingeleverd wordt op het gezin, een vriendschap, het huishouden of de goede familieband.
Het levert een innerlijke spagaat op, het onmogelijke verlangen om alle ballen hoog te houden, om te zorgen dat het allemaal werkt. Want dan pas is er rust en ruimte voor plezier. Dan heb je een momentje voor jezelf pas echt verdient …
Het is hart verscheurend, dat meen ik oprecht.
Het is verdrietig, pijnlijk en het gaat ten koste van jezelf, van jouw energie en kracht.
Het gaat zo ook nooit werken!
En de waarheid is dat je er zeker geen leuker mens van wordt.
Als dit je raakt, weet dan dat ik er van overtuigd ben dat het beter kan voor jou. Jij doet je stinkende best voor iedereen en alles. Alleen heb je nooit voldoende geleerd om eenzelfde zorgzaamheid voor jezelf te hebben.
Kun je je voorstellen wat er gebeurt als je alle energie die je nu gebruikt voor het redderen en controleren, bewust gaat gebruiken voor jezelf en de dingen die je echt belangrijk vindt?
Kun je je voorstellen hoe het überhaupt is als je heel duidelijk weet wat er echt toe doet voor jou?
En laat me heel duidelijk zijn over dit idee wat zoveel vrouwen nog met zich dragen; het is nooit egoïstisch om op zo’n manier voor jezelf te zorgen.
Jouw geluk, jouw welzijn, zijn jouw verantwoordelijkheid. Je kunt veel meer betekenen voor een ander, als je eerst zorgt dat jezelf voldoende energie, rust en kracht hebt. En je bent echt een veel leukere moeder, vrouw, dochter en Mens als je uitgerust bent en geniet van het leven dat je leeft.
Ik wil je aanmoedigen om gelijkwaardig in je eigen leven te staan. Om jezelf in alle eerlijkheid, gelijkwaardig te behandelen.
Jij verdient net zoveel liefde en aandacht, als dat je geeft aan een ander.
Jij ben zoveel meer dan wat je nu van jezelf gelooft.
Het zijn niet de normen, achterhaalde verwachtingen of ingesleten patronen die je ervan weerhouden te genieten van je leven. Het is je eigen angst en onzekerheid voor het wat als en hoe dan die je remmen om je eigen supervrouw te zijn.
Want jij bent je eigen supervrouw. En echt, er is zoveel mogelijk als je jouw super bewust gebruikt voor jezelf en dingen die er echt toe doen voor jou.
¹The paradoxof declining female happiness, Betsy Stevenson en Justin Wolfers. Instituut for the Study of Labor, Discussion Paper, No. 4200, mei 2009
© 2018 Wenske Pasman |