Mijn vader zei “Zelfs de Koningin moet poepen”. Ik groeide op met het idee dat iedereen gelijk is. Dat regels er zijn om doorbroken te worden als het beter kan. En dat je alles kunt worden wat je zelf graag wil.

Maar de praktijk blijkt weerbarstiger dan dat. Veel meisjes hebben geleerd om in te schikken, zorgzaam te zijn voor een ander en zich keurig netjes te gedragen naar onuitgesproken regels en normen.

Dit zijn de vrouwen van nu die met alle liefde zoveel geven maar compleet zijn vergeten wat ze zelf graag willen.
Die ergens midden op een gewone dag overvallen worden door het idee “Ja maar hé, en ik dan?”

Vrouwen die het nodige hebben bereikt; een prima diploma, een gezin, een goede baan, maar ervaren dat ze zichzelf ergens hierin zijn kwijt geraakt.

Ik ben me nooit bewust geweest hoe groot de invloed is van de maatschappelijke verwachtingen die er zijn van De Vrouw. Maar naar mijn burn-out realiseerde ik me opeens pijnlijk helder dat ook ik heb geprobeerd ‘het allemaal goed te doen’. Werk, kind, huishouden, vrouw, moeder en dochter zijn. En dat ik ondanks de steeds concretere signalen van mijn lijf en ziel, stug bleef vasthouden aan het idee van hoe het hoort.

In de introductie van mijn boek Jouw Leefstijl Formule schrijf ik uitgebreid over de paradox in het verminderen van het geluk onder vrouwen. De situatie is op alle vlakken in ons leven enorm verbeterd. De verschillen tussen man en vrouw zijn verkleind en we hebben meer keuze vrijheid dan ooit bij het invullen van ons leven.

Je zou verwachten dat met de toename van mogelijkheden, onze beleving van geluk ook zou toenemen. Maar uit onderzoek¹ blijkt juist dat ons geluk duidelijk is afgenomen, in veel gevallen zelfs tot onder het niveau van mannen.

De onderzoekers noemen daarvoor verschillende redenen. De grote gemeenschappelijke deler is dat vrouwen op veel meer vlakken actief zijn geworden. Het is niet dat we feitelijk meer zijn gaan werken. We willen alleen wel meerdere mogelijkheden benutten, verschillende rollen vervullen en meer gedaan krijgen binnen eenzelfde tijd.

Precies zoals we van meisjes verwachten. En het liefst ook nog zonder dat er ingeleverd wordt op het gezin, een vriendschap, het huishouden of de goede familieband.

Het levert een innerlijke spagaat op, het onmogelijke verlangen om alle ballen hoog te houden, om te zorgen dat het allemaal werkt. Want dan pas is er rust en ruimte voor plezier. Dan heb je een momentje voor jezelf pas echt verdient …

Het is hart verscheurend, dat meen ik oprecht.

Het is verdrietig, pijnlijk en het gaat ten koste van jezelf, van jouw energie en kracht.
Het gaat zo ook nooit werken!
En de waarheid is dat je er zeker geen leuker mens van wordt.

 

Jij verdient net zoveel liefde en aandacht, als dat je geeft aan een ander.
Jij ben zoveel meer dan wat je nu van jezelf gelooft.

 

Want jij bent je eigen supervrouw. En echt, er is zoveel mogelijk als je jouw super bewust gebruikt voor jezelf en dingen die er echt toe doen voor jou.